Boek Magnetisme van de liefde

Een uit de hand gelopen hobby, zo kan ik het schrijven van deze roman het best omschrijven.

Het klinkt misschien vreemd maar ik ben dertig jaar geleden begonnen met het schrijven van een aantal gebeurtenissen die in dit boek zijn beschreven. De reden was dat ik na de breuk met mijn eerste grote liefde deze gebeurtenissen niet alleen in mijn hart maar ook op papier wilde bewaren. Al spoedig moest ik dit stopzetten, omdat ik aan mijn loopbaan bij Hoogovens begon, daarbij kwam dat ik opzoek ging naar een eigen woning, waar ik vervolgens nog veel aan moest verbouwen. Ik had op dat moment vierenveertig getypte A4-tjes volgeschreven en mijn wens om hier ooit een boek over te schrijven is altijd blijven bestaan.

In 2007 ontving ik geheel onverwachts, enkele dagen voor mijn verjaardag een brief van mijn eerste liefde waarin ik werd uitgenodigd voor een etentje met haar. Het is deze brief waar mijn roman mee begint en die bij mij leidde tot een aanzet om alsnog mijn boek te gaan schrijven. Ik begon met het bepalen van de structuur van het boek en het schrijven van de eerste hoofdstukken, ook ging ik op zoek naar mijn aantekeningen van zeventien jaar geleden in mijn ouderlijk huis. Maar helaas kon ik die nergens vinden. Ook ditmaal lukte het mij niet het schrijfproces voort te zetten en af te ronden omdat ik teveel in beslag werd genomen door de dagelijkse beslommeringen. Al had ik wel weer een klein stapje gemaakt.

In april 2020 raakte Nederland in een lockdown door de coronacrisis. Je mocht nergens naar toe en moest zoveel mogelijk thuis blijven, dat was het moment dat ik voor de derde keer begon aan het schrijven van een boek dat al dertig jaar op mijn “to-do-lijst” stond. Elke dag nam mijn enthousiasme toe en het schrijfproces verliep heel voortvarend. Ik genoot van alle beelden die tijdens het schrijven bij mij boven kwamen drijven.

Omdat ik niet alleen de gebeurtenissen die ik met mijn vriendin had beleefd, wilde beschrij­ven maar ook een aan­tal wetenswaardigheden uit mijn verdere leven, zoals hoe ik ben opge­groeid met mijn ouders, zussen en broers, het werken bij de bollenkweker waar ik jaren heb gewerkt, dat ik aan triatlon heb gedaan en niet te vergeten mijn interrail-reis, was het een lastige puzzel om al deze stukjes, zonder dat het gekunsteld zou overkomen, in mijn boek te verwerken.

Al mijn vrije tijd werd be­steed aan het schrijven en binnen drie maanden had ik mijn roman geschreven. Het verhaal stond op papier maar moest vervolgens nog worden gepolijst, bovendien moest ik voor mezelf de vraag beantwoorden of ik mijn verhaal inderdaad in boekvorm wilde uitbrengen. Dit polijsten en het beantwoorden van die vraag, duurde meer dan een jaar. Het is mij na meer dan dertig jaar uiteindelijk toch gelukt mijn verhaal in boekvorm uit te brengen en daar ben ik trots op.